Bizde bahar yoktu hayatımız hep kıştı
Toz pembe görürdük her şeyi
Anılar hatırlatır bana
Yaşadığım çocukluğu..

Oysa ne kadar küçükmüş sokağımız
Köşebaşındad iri bir kaya vardı
Üstünde silik tarihi yazılar olan
Biz hep üzerine çıkıp oyun oynardık
Önünde olukları bulunan çeşmemiz vardı uzunca
Bir tarih vardı mazimizden kalan
Nereye kadar sürer bu yaşam
Kaç ömür geçecekti bilmem üzerimizden
Elimde kenarı çatlamış, su testisi
Annemin gözyaşlarına karışırdı hep yokluğumuz
İğde ağaçlarının kokusuna alışır olduk biz de koklamaya
Yaprakları bir serüveni andıran
Mecburiyetimizle yaşardık hep
Buna yaşamak denirse...

Kınalı ellerinde saklardı umutlarımızı annem
O güzel geleceğimizi
Sebepsiz değildi isyanlarım
Mahallemizde odun kömür taşırdım ben evlere
İyi insanlarda vardı içlerinde, acımasız olanları da
Hem insanlığı hem de kazanmayı öğretti hayat bana bir çırpıda
Ne kadar kötü günler geçse de mecburduk aç kalmamak için.
Sorardım anne ellerim, ayaklarım neden morarıyor, diye bazen
Ağlamaktan yüzü kızarırdı çalışmama utangaçlığıyla
Bana kıyamayan annem
Oysa ben isterdim çalışmayı
Kazancımın yarısını geri verir sinemaya gitmem için, çok severdim, sinemaları
Bazen için için ağlardı,
Yutkunurken boğulurdu gözyaşlarına benim annem
İç nefes çekişlerine dayanamazdım hiç
Canım annem...

Başımı hiç eğdirmemişti benim
Göğsünü dayamış hayata siper etmişti bizlere
Bir deli rüzgar savurmasın diye
Koruma iç duygusu vardı
Sarıp sarmalar hep bizleri...

Ağlarken ben de ağlardım
Sorardı niye ağlıyorsun diye
Sen de ağlama anne, ne olur derdim
Boynunu bükerdi önüne hüzünle
Hatırlar gibiyim o masum gözlerini
Kazanmak zor meslek derdi, zor
Bizde bahar yoktu, hayatımız hep kışta kalmıştı...

Babam geceleri de çalışır gaz lambasının ışığında
Elektriğimiz yoktu bizim,
Muhasebe defteri tutardı bir kaç esnafın elinde olan
Sabahlara dek, bir dilim ekmek aş için
Kardeşim henüz bebekti...

Boğazımız hep kururdu, susuzdu yazlar bizde
Küçülürdü midemiz yemek yiyemediğimiz zamanlarda
Bir bulsak evde ekmeği, paylaşırdık tam beş kardeş
Hepimiz birimiz için ağlardık, sonrası hepimiz ağlaşırdık
Öyle günler gelip geçti
Rahmetle anıyorum annemi
Anneciğim sen rahat uyu...!!!

Hayatı hep toz pembe görürdük biz
Bizde bahar yoktu, hayatımız hep kıştı
Biz doğmadan önce

Behçet Bük
1.3.2016 - Eskişehir